Soms heb van die momenten: kom je iemand plotseling tegen. “Niet blozen!” Geïrriteerd over het natuurlijk proces merk je al snel dat je de normale rode blos toch zeker weer op je wangen tevoorschijn hebt getoverd. Wat een leuke kerel! Maar hoofd, bloos nu niet zo!
Het grappige bij mij is dat ik mij die bloos-momenten altijd als de dag van gisteren kan herinneren. Ooit sprak ik eens in Zeeland voor een groep jongerenwerkers. Je wilt het niet, maar daar zat een jonge man die mij behoorlijk van mijn stuk bracht. Aangezien ik een taak had in het onderwijzen van deze groep jongerenwerkers, besloot ik dat ik mij niet moest laten afleiden door die man. Om maar niet geconfronteerd te worden met zijn blik, bleef ik angstvallig de andere kant op kijken. Marije, kom op! Je kent hem niet eens, dus doe ff rustig!
“Marije, wat zie jij er goed uit!” Tijdens het klaarzetten van mijn presentatie een tijdje later kwam er een jongerenwerker naar me toe die ooit eens een training van mij had gevolgd. Zijn woorden waren natuurlijk als een mooi compliment bedoeld. Tijdens de training was er in ieder geval iemand ontzettend gemotiveerd geweest om alle woorden die ik uitsprak te absorberen. Een goede vriend kwam me die avond ophalen. ‘Ben jij de vriend van Marije?!’, vroeg de jongerenwerker iets te snel. Hmmm, een soort van ik-weet-me-nu-geen-houding-te-geven moment.
Kijk, aan het wel of niet ontmoeten van nieuwe mensen ligt het bij mij niet. Maar de kortstondigheid van mijn contacten maakt wel dat ik mensen niet echt kan leren kennen. Een wijs iemand zei ooit: It’s not about the acting, but about the REacting! Het gaat er niet om hoe iemand goed aangeleerd gedrag kan tonen, maar om hoe iemand reageert als het op de echte dingen aankomt in het leven.
Dat geldt ook voor mij. Mensen zien vaak het goed aangeleerde gedrag van mij. Maar wie ben ik nu eigenlijk als je dag en nacht met mij te maken hebt? Hij weet echt niet wat hij mist! Ik ben heel leuk, maar ook niet altijd! Ik ben ook niet altijd gezellig, maar ook wel eens moe, brommerig, toe aan vakantie enz. Maar hoe tof is het als je bij elkaar kunt ontdekken wat je mist als de ander er niet is. De leuke dingen, maar ook de dingen waarvan je weet dat ze er nu eenmaal bij horen. Hoe mooi is het om getuige te zijn van de processen die je allebei kunt doormaken in het leven. ‘Zoals men ijzer met ijzer scherpt, zo scherpt de mens zijn medemens’ (Spreuken 27:17). Dus slijper, kom maar op!
Deze blog is in 2013 al eerder gepubliceerd op de voormalige website van Sestra, namelijk Sestra vrouw.
Geef een reactie