Op een gegeven moment kom je in een leeftijdscategorie waarin iedereen gaat trouwen. Laatst stapte mijn beste vriendin in het huwelijksbootje. Ik had het voorrecht ceremoniemeester én getuige te zijn op deze bijzondere dag! Toen de lijst met daggasten voorbij kwam, was mijn naam de enige waar geen &-teken achter stond. Oei… Soms is de werkelijkheid behoorlijk confronterend…

Het is opvallend dat mensen om me heen het soms erger voor mij vinden dat ik single ben dan dat ik dat zelf vind. Het is echt niet zo dat ik het altijd leuk vind om single te zijn, soms baal ik daar behoorlijk van. Maar als je het idee hebt dat je leven pas begint als je een relatie hebt, dan kun je beter nu even van die roze wolk afkomen! Het leven begint hier en nu, met of zonder partner.

Je kunt met een zak chips op de bank belanden en een aantal love comedy’s kijken en ontzettend gefrustreerd raken (ook al is dat ook wel eens lekker, even zielig doen). Maar dan komt toch echt het moment dat je jezelf aan de oortjes moet vastpakken en aan de slag moet gaan. Uiteindelijk ben je zelf verantwoordelijk voor hoe je omgaat met alleen-zijn.

Hoe ik dat concreet doe? Nu, ik houd ontzettend veel van eten koken, behalve als ik alleen voor mezelf kook. Dus ik nodig zeker één à twee keer per week mensen uit om mee te komen eten. Dan kook ik altijd een beetje extra; er is immers niets erger dan pannen die leeg raken. En is er over, dan warm ik dat een andere dag op. Een andere manier om met mijn alleen-zijn om te gaan is het nadenken over thema’s waarin ik mijzelf wil verdiepen. Of ik schrijf kaartjes naar mensen om ze daarmee te bemoedigen. Bij tijd en wijle ga ik ook gewoon mijn huis poetsen. Nu verklap ik je dat dat laatste niet zo vaak voorkomt.. Dus ik zou zeggen stap in het bootje van actief single zijn en leef!