Als je single bent, heb je deze opmerking vast wel eens voorbij horen komen. Hoe kan het dat JIJ nog single bent?! Of all people! Tsja, ik kan er ook niets aan doen. Ik kan niet de eerste, de beste, leuke vent aan de arm trekken en hem als mijn vriend bestempelen. Arme hij, of misschien wel arme ik. Want je weet immers nooit wie hij is; misschien zit hij wel elke avond aan de tv gekluisterd, terwijl ik geen tv heb. Of houdt hij niet van wintersporten, terwijl ik het liefst drie keer per jaar op mijn snowboard spring. Of is hij saai. Of mega druk… of… nou ja, laat maar. In ieder geval zou dat geen optie zijn.

Maar wanneer ik dan om me heen kijk, kom ik toch tot de conclusie dat ik best leuk genoeg ben om ook een relatie te hebben. Ik kan van alles opnoemen wat misschien niet zo leuk is aan mezelf, maar dat heeft ieder mens. Vergelijken, dat is iets wat wij vrouwen goed kunnen. Al is het iets wat ons vaak niet blij maakt. En toch zijn we steeds weer geneigd om onszelf in de weegschaal te leggen naast die andere vrouw. Om onszelf te wikken en te wegen, te classificeren. Afhankelijk van hoe je naar jezelf kijkt, komt er dan een positieve of negatieve normering uit.

Eigenlijk is dat raar! Serieus! Ik pas er echt voor om mezelf te meten aan andere vrouwen. Er is namelijk niemand zoals ik. Ik mag gewoon zijn zoals ik ben! God heeft me niet voor niets persoonlijk zo geweven in de buik van mijn moeder. Dus waarom zou ik daar dan geen genoegen mee nemen? Als ik in de spiegel kijk zie ik geen gezicht met littekens die door acne zijn veroorzaakt. Of iemand die wel eens wat minder kilo’s zou mogen wegen, of tanden die breder zijn dan gemiddeld. Nee, ik zie Marije, een jonge vrouw, stralende ogen en een brede glimlach. Iemand die geniet van het leven en die zoekt naar de positieve dingen. Iemand die zich uitstrekt naar hetgeen wat voor haar ligt. Echt waar! Het is maar waar je voor kiest… Het is een keuze wat je ziet!