Ik ben eigenlijk wel benieuwd wat je denkt als je het volgende hoort. Ben je verrast, verbaasd, perplex? Mijn vader heeft altijd verkondigd dat hij ons als we op 25-jarige leeftijd nog single zouden zijn, uit zou gaan huwelijken. Op de een of andere manier is dat geen familiegeheim gebleven, maar is deze kostbare informatie uitgelekt.

Heel fijn, want op een gegeven moment deelde mijn vader tussen neus en lippen door dat iemand zich had aangemeld als kandidaat. Deze jonge man was wel geïnteresseerd in deze mogelijkheid. De schrik benam me de adem. Ik ben geboren en getogen op een boerderij, dus de handje-klap-methode van de markt was mij bekend. Dit ga je toch niet menen?!

Jaren later ontmoette ik deze jongen weer. Ik was dat jaar 25 jaar geworden (en was nog steeds single). Na even met elkaar over koetjes en kalfjes gesproken te hebben, vroeg hij op de man af waarom hij destijds niet goed genoeg was voor mij. Werkelijk, het bloed steeg me in rap tempo naar de wangen. Razendsnel gingen de radertjes in mijn hersenen draaien: Men! Wat moet ik hier nu op zeggen!!!

Het was echt een prima jongen, maar gewoon niet voor mij. Waarom?! Tsja… daar kan je toch niet altijd antwoord opgeven?! Single zijn betekent voor mij niet dat ik er met de eerste, de beste jongen vandoor ga die interesse toont. Wat beweegt hem? Wil hij dat God zeggenschap heeft over zijn leven? Waar leeft hij voor? Dat zijn voor mij ontzettend belangrijke zaken die ik uitermate boeiend vind om bij hem te ontdekken!

 

Deze blog is in 2013 al eerder gepubliceerd op de voormalige website van Sestra, namelijk Sestra vrouw.