Als de dag van gisteren herinner ik mij het moment waarop ik met een groep tieners door de sloppenwijk van Kaapstad liep. Tot diep in ons hart werden we getroffen door de armoede, de viezigheid en het onrecht dat we daar zagen. Wat een hopeloosheid.

In die sloppenwijk van Kaapstad ging mijn hart branden voor Nederland. In die erbarmelijke omstandigheden leerde ik wat echte hoop is. Daar waar mensen ogenschijnlijk niets bezaten, waren zij toch zoveel rijker dan veel rijke westerlingen. Zij kenden de rijkdom van gastvrijheid, het oog hebben voor elkaar en het hebben van hoop.

Tijdens ons bezoek aan Kaapstad bezochten we in kleine groepen de mensen in de sloppenwijk. Ons doel was om in gesprek te raken met de mensen die daar wonen en om samen te bidden. Tijdens ons bezoek aan de sloppenwijk werd ik diep in mijn hart geraakt door de gastvrijheid en de openheid van de mensen daar; zij stonden ervoor open om met ons te bidden. Zij vertelden over hun zorgen: zorgen om de kinderen, drugsgebruik, jaloezie. Maar ook deelden zij met ons hun visie op de toekomst en hun liefde voor elkaar.

Op dat moment werden mijn ogen geopend. Wat ik daar ontdekte was dat het leven in Nederland niet anders is dan het leven in de slum. Op het eerste gezicht natuurlijk wel, want vergeleken met de krotten in Zuid-Afrika leven wij in kastelen. Maar de zorgen die zij hebben, kennen wij ook. Misschien zijn wij nog wel armer omdat we het allemaal zelf willen doen: me, myself and I.

Die zelfgerichtheid typeert onze cultuur. In plaats van liefde en bewogenheid voor elkaar, voor de buurman, je collega, of die ander die je eigenlijk niet uit kunt staan. Wanneer je in gesprek bent over het échte leven is er ruimte om te vertellen dat je kracht put uit je geloof. Maar je moet er een ander niet mee lastig vallen. “Ik red het zelf wel.” Toch ben ik er van overtuigd dat iedereen ernaar verlangt om gekend te zijn, naar de ware betekenis van het leven, naar zingeving. Want wat als je ooit tot de conclusie komt dat je leven alleen maar het najagen was van de wind? Sjoefffff en daar is het einde dan.

Daarom: kom uit je comfortzone! Kom in actie en leef niet zomaar je leven van dag tot dag. Denk na over de zin van het bestaan: je bent niet ontworpen om je zorgen te maken voor de dag van morgen. Je bent niet gemaakt om voor jezelf te leven of te zorgen dat jij het allemaal wel goed voor elkaar hebt. Er is zoveel meer in het leven dan dat!